In januari 2022 staan een politieauto en ambulance voor het huis van Bianca. ‘Mijn dochter, toen twaalf jaar oud, dreigde zichzelf iets aan te doen. Een van de agenten vroeg aan mij: “Mevrouw, wat wilt u dat wij doen?” Ik schreeuwde dat ik het echt niet meer wist. Na veertien jaar tevergeefs om hulp vragen was ik óp. Totaal op.’ De gezinsleden vonden elkaar terug dankzij interventie van Gezin Totaal.
Bianca is getrouwd, werkzaam in de gehandicaptenzorg én moeder van een dochter en zoon. Dochter is bekend met autisme en woedeaanvallen, zoon is licht verstandelijk beperkt (LVB) en heeft lichamelijke handicaps. ‘Mijn kinderen begrepen elkaar totaal niet. Wiebelen, praten of geluid maken lokte agressie uit bij mijn dochter. Mijn zoon snapte dat niet. Hen alleen laten in één ruimte? Dat was onmogelijk. Ik stond hierdoor altijd ‘aan’. Klaar om te sussen en te beschermen.’
Positieve ervaringen
Na een escalatie in januari waarbij Bianca’s dochter dreigde zichzelf iets aan te doen, gaat haar dochter tijdelijk naar een crisisopvang. Een plek waar ze uiteindelijk ruim zeven weken blijft. Bianca: ‘Die eerste dagen huilde ik non-stop. Je eigen kind wegsturen? Dat doe je toch niet? Ik zei tegen onze hulpverleners: Ik kan mijn eigen kinderen niet aan. Ik begrijp het heel goed als jullie hen weghalen. Wat ben ik voor een moeder? Mijn dochter was vooral boos. Via appjes en social media heeft ze mij van alles toegewenst. De hele wereld moest weten wat een waardeloze moeder ik was.’ Bianca heeft weinig vertrouwen in hulpverlening, maar via iHUB doet ze al snel positieve ervaringen op. ‘Als mijn dochter mij belde en uitschold werd ze door de groepsleiding aangesproken. “Vind je dit een goede oplossing?” vroegen ze dan. Hierdoor voelde ik mij gesteund.’
Foto: Vincent van Dordrecht
"Wat thuis kan, doen we thuis"
"Wat thuis kan, doen we thuis" is een kernwaarde van iHUB. Bianca: ‘Dat werd direct na opname ingezet. De zwemlessen van mijn dochter bijvoorbeeld, die gingen gewoon door. Ik haalde haar elke woensdag op en in de weekenden was ze thuis. Jouw opname is tijdelijk, je mag weer naar huis. Ik laat je niet vallen. Dat heb ik steeds tegen mijn dochter gezegd.’ Het eerste weekend thuis was spannend. Bianca was bang voor escalatie. ‘Een groepsleider bood aan mijn dochter op te halen mocht het mis gaan. Dat stelde mij gerust.’
Uithuisplaatsingen voorkomen
Gezin Totaal wil uithuisplaatsingen voorkomen. Soms is een tijdelijke uithuisplaatsing nodig, dan wordt er gewerkt aan de terugkeer naar huis. Bianca reageert sceptisch wanneer ze wordt gevraagd mee te doen aan het programma. ‘Ik had er niet veel vertrouwen in, we hadden al zoveel geprobeerd. Toch stemde ik in. Wat had ik te verliezen?’ Het programma start met de gezinsweek. Bianca, haar man en de kinderen logeren een week op een boerderij. iHUB-medewerkers observeren hen en geven opdrachten. Bianca: ‘Die eerste dag moesten we bekertjes stapelen. Mijn dochter stond in de keuken en maakte een bouwwerk. Aan ons, zittend in de woonkamer, legde zij uit hoe wij haar toren moesten nabouwen. Dit mislukte compleet. Mijn dochter was onduidelijk in haar uitleg en wij? Wij luisteren slecht en stelden geen vragen. Uit de observaties bleek dat dit tussen ons vaker gebeurde. Die simpele opdracht gaf inzicht in onze reactiepatronen.’
Het hele gezin
Gezin Totaal focust zich op het hele gezin, niet alleen op het kind. Daardoor doen ook ouders nieuwe inzichten op. Bianca: ‘Prikkels die een woedeaanval uitlokten wilde ik altijd voorkomen. Dit deed ik door alles van mijn dochter over te nemen. Ze kreeg van mij nul ruimte zichzelf te ontwikkelen. Gevolg? Ze werd onzeker. Dacht dat ze niets kon. En mijn zoon kreeg weinig aandacht, hij moest zich altijd aanpassen.’ Een wandeling door de tuin met een ambulant begeleider levert Bianca nog iets op. ‘Ik bleek al twaalf jaar nooit meer iets voor mijzelf te doen. Na de logeerweek heb ik weer wat hobby’s opgepakt.’
Eigen hulpverlener
Na de gezinsweek gaat het hele gezin naar huis. ‘Sindsdien krijgen we twee keer per week ambulante hulp. We hebben allemaal onze eigen hulpverlener. Een eigen praatpaal. Dat is fijn.’ Ook volgt het gezin trainingen. ‘Die trainingsdagen zijn in het weekend. Mijn dochter spreekt liever met vriendinnen af dan dat ze met ons meegaat. Toch heeft ze nog nooit afgezegd. Iets wat ze bij andere hulpverleners wel deed. Mijn dochter voelt zich serieus genomen. Ze heeft een stem gekregen. “Nu weten jullie ook hoe het is om therapie te krijgen” zegt ze. Daar heeft ze gelijk in. Het draait om ons allemaal, niet alleen om het ene kind wat ‘moeilijk’ is.’
Mooie tussenoplossing
‘Iedereen in ons gezin heeft een rugzak. Gezin Totaal heeft die rugzakken naast elkaar gelegd, uitgepakt en heringepakt. Mijn dochters autisme bijvoorbeeld is blijvend, dat ging terug in haar rugzak, maar dat ik nooit een moment voor mijzelf had is verdwenen uit die van mij. Nu voelen al onze rugzakken lichter. Weet je wat het is? Een moeder met zorgenkinderen heeft amper keus. Je krijgt wekelijks één uurtje ambulante hulp óf je kind moet uit huis. Daartussenin zit niets. Wat moet je dan doen als ouder? Thuis is het onveilig, maar je kind wegsturen? Dat nooit! Gezin Totaal is echt een hele mooie tussenoplossing. Dit programma is geen garantie dat mijn dochter thuis kan blijven. Feit is wel dat ze nu thuis woont en niet sinds de escalatie in januari in een groep. Alleen dat al is een enorme winst voor ons allemaal.’
Dit artikel verscheen eerder in HUB!-magazine.