‘Opklimmen uit de goot? Het kan’
23 februari 2023 

‘Opklimmen uit de goot? Het kan’

‘Zijn haar perfect en van onder tot boven gehuld in merkkleding. Alsof hij onderweg was naar een modeshow.’ Zo herinnert Etiënne, trajectbegeleider bij Bon Sjans, zich zijn eerste ontmoeting met Michel (21). Etiënne: ‘Koeltjes beantwoordde hij mijn vragen. Er was weinig vertrouwen.’ Michel probeert op dat moment al drie jaar aan een uitkering te komen. Etiënne: ‘Dat ga ik fixen', zei ik. 'Je hebt verkeerde hulpverlening gehad.' Via zijn netwerk regelde Etiënne een tijdelijke bankrekening. Na een week kon Michel zijn voorschot pinnen. Etiënne: ‘Dingen regelen. Dat geeft vertrouwen.’

Toegankelijk
Vasthouden, deuren intrappen en out-of-the-box denken, dat typeert de werkwijze van Etiënne: ‘Ik ben ervaringsdeskundige. Op mijn tweeënveertigste kwam ik uit detentie. Ik wist dat het anders moest. Nu ben ik afgestudeerd social worker, vader van vier kinderen en eigenaar van een koophuis. Opklimmen uit de goot? Het kan.’ Etiënne probeert met zijn kledingstijl -kale kop, tatoeages en sneakers- en het delen van zijn ervaringen toegankelijk te zijn voor de jongeren. Etiënne: ‘Onze jongeren zijn beschadigd. Ze zijn overal weggestuurd. Zo gaat dat in de hulpverlening. Je zoekt hulp, maar als je regels overtreedt moet je wegwezen.’

Foto: Vincent van Dordrecht

In gesprek gaan
Wegsturen is makkelijk volgens Etiënne: ‘Dan ben je toch van het probleem af? Wij -Bon Sjans- dagen jongeren uit om te blijven. Ook als ze agressief zijn of ongemotiveerd. Wij gaan in gesprek en proberen het opnieuw. En nog eens als dat nodig is.’ Dit maakt de samenwerking met andere instanties moeilijker erkent Etiënne: ‘Instanties werken met regels, protocollen en sancties. De gesprekken die ze voeren met onze jongeren zijn te lang, de taken die ze meekrijgen zijn ingewikkeld. Jongeren met een licht verstandelijke beperking bijvoorbeeld, zij hebben al moeite met het invullen van NAW-gegevens (naam, adres, woonplaats red.). Vervolgens moeten ze acht sollicitatiebrieven schrijven en versturen. Onmogelijk.’

Inleven
In de zorg zijn meer ervaringsdeskundigen nodig. Etiënne: ‘Mensen die weten hoe het is om dakloos te zijn, verslaafd of te wonen in rotzooi, begrijpen onze jongeren beter.’ Etiënne roept hulpverleners op naar buiten te gaan: ‘Buiten de vier muren van je kantoor, dát is de echte wereld. Ga met een jongere mee de straat op. Kijk waar hij rondhangt, waar hij slaapt en met wie hij omgaat. Leef je in.’ Dat laatste is een les die Etiënne leerde van Michel: ‘Inlevingsvermogen, empathie en motivatie, dat ontbreekt soms bij hulpverleners.’

Ver schoppen
Terug naar Michel. Hoe schat Etiënne zijn toekomst in? ‘Michel kan het, als hij gefocust blijft, écht ver schoppen. Zijn doelen op lange termijn -eigen huis, opleiding- daar moet hij zich op blijven richten. Hij is lekker bezig. Hij moet zich niet laten afleiden door handeltjes, bijverdienen of snel geld willen maken.’ Michel start in januari met een opleiding in de bouw. Etiënne: ‘Als dat toch niks voor hem is dan kan hij verder in de zorg. Hij heeft een goede kop, een vlotte babbel en weet waar hij het over heeft. Daar hebben we er meer van nodig in de hulpverlening.’

Lees ook het verhaal van Michel.

Deze blog is onderdeel van de reeks 'Die ene hulpverlener/jongere/docent...'.