Onder leiding van cultuurcoach en regisseur Dieuwertje Stienstra maken leerlingen van vier Altra Colleges (Centrum, Zuidoost, Arkin en School2Care Amsterdam) de fictiefilm ‘Waar Rook Is’. De opnames zijn momenteel in volle gang en die zijn soms net zo uitdagend als hartverwarmend. Dieuwertje neemt ons wekelijks mee in haar ervaringen tijdens de draaidagen, tot de 'grande première'.
Week 3: 'Broer, het is jouw moment, dan moet je die pakken!'
Drie maanden geleden ontmoetten we V. Daarna hebben we hem niet meer gezien, tot hij vandaag voor ons verschijnt met een grote lach. Hij staat op het punt om weg te gaan, al zijn drie coaches nog bezig hem te overtuigen om te blijven. Bij een laatste blik in het lokaal, kijkt hij toch geïntrigeerd naar de camera die al opgesteld staat.
‘Als jullie mij maar niet filmen toch.’ Ik verzeker hem dat de camera uit staat, maar vraag hem wel meteen of hij geïnteresseerd is in het clapboard. Zijn coach haakt daar gretig op in en overtuigt hem door te zeggen dat hij het dan maar een half uur hoeft te proberen. V. heeft een aanstekelijke energie die maakt dat ik ook haastig en zonder vragen het clapboard voor hem haal. Hij staat voor de camera en roept in een combinatie van Engels en Nederlands: ‘Roll A, scene forty-drie, serieus drieënveertig, zoveel? Oké, oké. Wordt een echte film dan, oké. Take one. Actie!’
V. loopt weg en verschijnt na vijf seconden weer in beeld. ‘Hey C. Actie! Broer, het is jouw moment, dan moet je die pakken!’ Hij haalt de woorden uit mijn mond, maar is natuurlijk veel overtuigender. C. staat voor de spiegel in het toilet zijn haardos nat te maken. V. loopt als een regisseur naar de toiletdeur, trekt die open en zegt dat we gaan draaien. ‘Je haar is goed, broer. Beter wordt het niet.’
Iedereen staat op positie, V. roept: ‘Moet ik weer die dingen en actie zeggen?’ en blijft daarna als een soort side coach opbouwende kritiek leveren terwijl we draaien. De geluidsman kijkt mij aan en ik begrijp dat we dit shot niet kunnen gebruiken. V. gaat zo op in zijn nieuwe rol als regisseur dat hij vergeet dat hij al bijna drie kwartier bezig is. Tot zijn oog valt op een klok. De filmset is meteen weer gedegradeerd tot school. Hij geeft ons allemaal een boks en verlaat het gebouw, alsof er niets is gebeurd.
Onze andere hoofdrolspeler J. appt dat hij nog in bed ligt en niet van plan is om te komen vandaag. Hij heeft de hele nacht niet geslapen (omdat hij heeft gegamed - maar dat terzijde).
H. heeft speciaal voor de opnamen nieuwe schoenen gekocht. Of hij zijn nieuwe Nikes ergens kan declareren. Ik beloof hem dat als we winst maken met deze film, hij als eerste de waarde van zijn schoenen terug krijgt. Het zet H. aan het denken. Zijn schoenen mogen dan spierwit zijn, hij is wel zijn trui vergeten. En omdat de vertelde tijd in de film een dag is, moeten de acteurs voor de continuïteit iedere draaidag hetzelfde dragen. We hebben daarom een aantal sweaters gekocht die we iedere week meenemen om een dergelijk ik-ben-mijn-trui-vergeten-incident te voorkomen. Maar H. draagt liever zijn eigen kleren - die ook veel mooier zijn - dus nu wordt het toch spannend. Ook zijn haar zit niet hoe hij het in gedachten had. De oplossing die hij zelf aandraagt: ‘Ik draag mijn jas en doe mijn hoodie op.’ En we kunnen filmen.
R. is uit, maar wil toch op school blijven om het geluid te doen. Ook is hij bevriend met H. die - blijkt later - hem heeft overgehaald (of omgekocht, net hoe je het ziet) om op hem te wachten.
Bij het wisselen van de lens, waarbij ik mij even omdraai, zijn we uiteraard onze acteur H. en kersverse geluidsman R. kwijt. Na een zoektocht zie ik hen bij de nooduitgang een KFC-tas van een Uber-bezorger aannemen. Zoals het ongetwijfeld ook op filmsets in Hollywood zal vergaan, alleen bepaalt en betaalt de producent daar. Dit is nog steeds een school. Omdat de film juist het leven op school laat zien, besluit ik dat dit moment ook gefilmd moet worden. R. schakelt heel natuurlijk van geluidsman naar etende acteur.
De faam is al een beetje naar het hoofd gestegen. Go confidently in the direction of your dreams. Live the life you’ve imagined. Dat hebben deze jongens letterlijk genomen. Ik kan er alleen maar van leren.
***
De eerste weekverslagen gemist? Lees ze hier terug:
Week 1: 'Ik acteer niet, ik improviseer gewoon'
Week 2: 'Draaien we?'