In deze doorgeerblog: Claudia van Osch, trajectbegeleider bij Hestia (meidengroepen). Zij vertelt over haar ervaringen met de JeugdzorgPlus.
'Dit jaar werk ik alweer tien jaar voor Horizon. De tijd vliegt! Vanuit verschillende disciplines heb ik leren werken met de complexe doelgroep die in de JeugdzorgPlus verblijft.
Toen ik tien jaar geleden begon op de Vaart - onze locatie van destijds in Sassenheim - viel me vooral op dat het pand waarin we zaten van grote invloed was op mijn veiligheidsgevoel. Want met 120 jongeren op een terrein was het soms best een fijn idee dat je niet zomaar door een deur heen kon en dat glas niet zomaar kapot ging. Ik had me destijds niet kunnen voorstellen dat we met deze doelgroep zouden verhuizen naar kleinschalige, vriendelijke locaties.
Foto: Vincent van Dordrecht
Motivatie en drive
Het werk is in die zin veranderd; in zeer positieve zin wat mij betreft. Voor mijn gevoel zijn we veel meer naast de jongeren en hun ouders gaan staan, en proberen we steeds meer aan te sluiten op hun motivatie en drive. Hoewel deze termen me ook ergeren, omdat puntje bij paaltje de jongeren gedwongen geplaatst worden, zie ik toch dat het ons lukt om met de jongeren vanuit motivatie en drive te werken. Linksom of rechtsom, meestal lukt het. Hestia werkt vanuit verbinding en warmte en daar ben ik trots op!
Geen goed alternatief
Wat me zorgen baart is dat ik nog niet een echt goed alternatief ken voor onze doelgroep die nu gesloten zit. We zijn nog niet op het punt dat er geen gesloten machtigingen meer worden opgelegd. En hoewel er echt wel steeds kritischer gekeken wordt of gesloten nodig is, worden er ook nog machtigingen verlengd omdat de vervolgplek nog geen ruimte heeft. Of omdat jongeren worden afgewezen omdat ze uit de gesloten jeugdzorg komen. Of omdat we toch te vaak een garantie willen dat ‘gevaarlijk gedrag’ niet meer zal voorkomen.
Landelijke verbinding
Samenvattend: aan de voordeur komen gelukkig steeds minder jongeren binnen, maar aan de achterdeur is de doorstroom ingewikkeld. De negatieve aandacht rond dit onderwerp helpt niet. Ik zie dat we nog veel winst kunnen behalen in de landelijke verbinding: andere organisaties die werken met dezelfde doelgroep. Laten we gebruik maken van elkaars expertise en erop vertrouwen dat we met elkaar het beste voor deze doelgroep willen. Wat mij betreft zou dat een grote stap #vooruit zijn richting het veranderen en vooral verbeteren van het gesloten aanbod.'
Deze blog is onderdeel van een reeks. Eerder kon je hier al het verhaal lezen van Marieke Klein Haarhuis.
