‘Mijn vrienden zeiden: “Loop weg. Ga onder een brug slapen. Alles is beter dan Rijnhove”. Maar, na de intake dacht ik: het ziet er hier helemaal niet zo slecht uit.’ Ikraam verblijft sinds zes maanden op Rijnhove in Alphen aan den Rijn. Een tussenstation op weg naar een eigen huis.
Het Trainingshuis is Ikraam’s tweede plek op deze locatie. Ikraam: ‘Ik startte in een meidenhuis. Er was nergens anders plek.’ Het bleek een huis met strakke regels. Iets waar Ikraam flink tegenaan schopte: ‘Een half uurtje naar buiten, twee euro zakgeld per week. Daar was ik het natuurlijk niet mee eens. Ik blowde, kwam te laat thuis.’ Nadat de begeleiders zeggen teleurgesteld te zijn verandert er iets in Ikraam. ‘Ik dacht: wauw, deze mensen geven om mij. Dat hielp. Ik dacht ook: Ikraam, dat geklooi is grappig, maar je bent bijna achttien. Ga wat doen met je leven.’ Het lukt Ikraam steeds beter de regels op te volgen. Hierdoor krijgt ze meer vrijheid.
Een eigen leven
Ikraam gaat vaker en langer ‘uit zicht’. Ze spreekt af met vriendinnen, krijgt een baantje. Ze begint na te denken over haar toekomst: ‘Terug naar huis. Dat was, die eerste maanden, alles wat ik wilde. Maar, toen ik een paar uurtjes thuis was merkte ik dat het daar onstabiel was.’ Ikraam besluit in Alphen aan den Rijn te blijven. Een moeilijke beslissing zegt ze: ‘Thuis is fijn, maar is het goed voor mij? Daar dacht ik lang over na. Ik weet nu: een eigen plek is beter. Ik heb hier mijn eigen leven.’
Zelf doen
Ikraams focus verschuift. Niet terug naar huis, maar doorverhuizen van het meidenhuis naar het Trainingshuis. Hoewel de afstand tussen de huizen één slootje breed is, is de overgang pittig. ‘In het meidenhuis zat er 24/7 iemand op mijn nek. Hier moet ik het zelf doen. Naar school, schoonmaken of koken, ik plan alles zelf. Ik vraag hulp als ik het nodig heb. Ongevraagd langskomen? Nee, dat doen de begeleiders niet.’
Met begeleiders of huisgenoten, in de woonkamer van het Trainingshuis speelt Ikraam graag een potje UNO
Straffen of oplossen?
Ikraam droomt van een cosy, warm huis. Met een hond. ‘Een Retriever of een Duitse herder. En binnen nu en tien jaar werk ik als Officier van Justitie.’ Ikraam ziet zichzelf als een Officier die oplossingen zoekt. Ook voor jongeren in de jeugdzorg. ‘Straffen is makkelijk, maar helpt dat ook? Ik zie op Rijnhove jongeren van gesloten naar open en weer terug gaan. Dan denk ik: wat als je geen gesloten plaats had gekregen, maar een taakstraf bijvoorbeeld? Die oplossingen wil ik bieden.’
Voor jezelf kiezen
Na Rijnhove zijn er voor Ikraam een paar opties: doorverhuizen naar het Trainingshuis, Home Support 2 of een eigen plek. ‘Voorlopig blijf ik hier. Daar schaam ik mij niet voor. Mensen plakken al snel stempels op ‘jeugdzorgkinderen’. Ze denken dat we crimineel zijn of onhandelbaar. Dan zeg ik: “Ken je mij soms?” Alle kinderen in de jeugdzorg zijn anders.’ Tot slot roept Ikraam jongeren op voor zichzelf te kiezen: ‘Als je wil, dan is er hulp. Pak het aan. Stop met kloten.’
Rijnhove in Alphen aan den Rijn transformeert van woonvoorziening naar een locatie voor onderwijs, behandeling, (ambulante) begeleiding en verblijf. In de serie ‘Tussenstation’ vertellen de jongeren op Rijnhove over hun toekomstplannen en hoe iHub helpt om deze te verwezenlijken.