Op haar zeventiende verjaardag wacht een rij-instructeur onderaan de trap op Larissa. Ze krijgt die dag haar eerste rijles cadeau van haar pleegouders Trudie en Gerard. Trudie: ‘Ze vloog de trap af. Met een glimlach van oor tot oor stapte ze de auto in. Meisje, wat ben jij van ver gekomen, dacht ik toen.’
Trudie herinnert zich de komst van Larissa nog goed. Trudie: ‘Ze was klein, mager en keek angstig uit haar oogjes. Nee, ze was geen gezond kindje.’ Larissa is een van de 37 pleegkinderen die aan het gezin zijn toevertrouwd. Een gezin waar alles kan en mag.
Foto: Vincent van Dordrecht
Welkom
Trudie: ‘Je mag hier zijn. Dat zeggen we tegen alle kinderen. Je bent welkom met al je gekkigheden, in verdriet en in blijdschap. Je bent goed zoals je bent.’ Deze les ziet Trudie nu, jaren later, terug in Larissa. Trudie: ‘Onlangs in de trein vulde de coupé zich met de lichaamsgeur van een man. Ik keek afkeurend naar hem. “Oordeel niet. Je weet niet wat die man heeft meegemaakt” zei Larissa. ‘Ze gaf mij lik op stuk. Fantastisch vond ik dat.’
Doorvragen
Hoe liefdevol een pleeggezin ook is, kinderen zijn het liefst thuis bij hun ouders. Trudie leert haar eigen opvoeding los te laten: ‘Ik dwing kinderen nooit om, tijdens een feestdag bijvoorbeeld, aan tafel te komen. Is het een feest als je jouw familie moet missen? Nee toch?’ Trudie leert ook doorvragen: ‘Na vier keer uitleggen snappen ze het toch wel? Dat denken wij, volwassen opvoeders. Maar, als je doorvraagt blijkt de helft niet doorgekomen. Vragen stellen. Dat voorkomt problemen.’
Ervaren pleegmoeder
Trudie zit vol anekdotes over angstige kleuters, broekpoepers en kinderen met bootwerkersmanieren. Ze is een ervaren pleegmoeder. Toch doet het voorstel van Larissa’s therapeute om naar Curaçao af te reizen zelfs haar met de ogen knipperen. Trudie: ‘Dit kan niet, hoe ga ik dit thuis verkopen? Dat was mijn eerste gedachte.’ Na een grondige voorbereiding stappen Trudie en Larissa samen in het vliegtuig. Trudie: ‘Het eiland, de familie en in het bijzonder haar moeder hadden een magische status. Daar was alles fantastisch, hier was niets meer goed. Larissa liep hierdoor vast’. De reis prikt die bubbel kapot. Trudie: ‘Larissa heeft hier in Nederland betere kansen. Dat ziet ze nu in.’
Genieten van het moment
Larissa leert Trudie te genieten van het moment. Trudie: ‘Als ik haar ongeremd zie lachen of dansen denk ik vaak: hou dat vast.’ Trudie is trots op Larissa: ‘Ze gaat niets uit de weg. Zijn er problemen? Laat het aan Larissa over om te confronteren en vragen te stellen. Ze wil zichzelf en haar situatie steeds verbeteren. Ze loopt nét dat stapje harder. Dat is zo knap. Larissa is doelgericht, ze weet wat ze wil. En mocht dat niet lukken? Dan gaan we het anders doen. Met een omweg bereik je ook je bestemming.’
Hier lees je het verhaal van pleegdochter Larissa.
Deze blog is onderdeel van de reeks 'Die ene hulpverlener/jongere/docent...'.
